studio mars laboratorium voor ruimtelijk ontwerp

zwierige traagheid

fietsend op zondagochtenden langs de Noord, IJssel of Lek komen vaak flarden van het gedicht 'Denkend aan Holland' van Hendrik Marsman mijn hoofd in gewaaid. Vooral z'n laatste twee strofen zijn zichtbaar en voelbaar fietsend over de dijken.

 

                                 de lucht hangt er laag

                                 en de zon wordt er langzaam

                                 in grijze veelkleurige

                                 dampen gesmoord,

 

                                 en in alle gewesten

                                 wordt de stem van het water

                                 met zijn eeuwige rampen

                                 gevreesd en gehoord

 

Hoe meer tegenwind, hoe mooier het omliggende landschap wordt. De kerk en z'n dorpje zijn dan welkome luwtes. Met meewind laat ik me leiden over de zwierige dijken. De rivier als continue muze

 

Na de Brienoord op de terugreis is er geen ontspannen meer aan; De harde stem van de stad spreekt, werk, afspraken, weg vrijheid. Nog even genieten van de buitenbocht met het prachtige zicht op de dynamische stad in groots verband.

rivieren | kinderdijk | 2016

studio mars laboratorium voor ruimtelijk ontwerp